Boczna Tendinopatia Łokcia (Łokieć Tenisisty) – Przyczyny, Objawy i Współczesna Rehabilitacja

Boczna tendinopatia łokcia, znana powszechnie jako „łokieć tenisisty,” to przewlekłe schorzenie obejmujące ból i zmniejszenie siły ścięgien po bocznej stronie łokcia. Zwykle powiązane z pracą fizyczną i sportem, występuje także u osób wykonujących powtarzalne ruchy nadgarstka i ręki. Współczesna rehabilitacja tej tendinopatii, bazując na postępach w badaniach, coraz mniej koncentruje się na stanach zapalnych, a coraz bardziej na odbudowie funkcji oraz zdolności ścięgna do radzenia sobie z obciążeniem. Dzięki temu pacjenci mogą wznowić codzienne aktywności i uniknąć dalszych nawrotów.

Jak Dochodzi do Uszkodzenia?

Tendinopatia łokcia jest wynikiem powtarzających się obciążeń i mikrourazów w mięśniach prostownikach nadgarstka, które przyczepiają się do nadkłykcia bocznego łokcia. W miarę jak ścięgna są przeciążane, ich struktura ulega osłabieniu, co prowadzi do zaburzeń w transmisji sił oddziałujących na staw łokciowy. Mimo że dawniej przyjmowano teorię zapalną, współczesne badania sugerują, że stan zapalny nie odgrywa wiodącej roli w powstawaniu tego schorzenia.

Objawy

Najczęstsze objawy bocznej tendinopatii łokcia obejmują:

• Ból po zewnętrznej stronie łokcia, nasilający się przy chwytaniu i podnoszeniu przedmiotów
• Osłabienie siły chwytu, utrudniające wykonywanie codziennych czynności
• Wrażliwość na dotyk w okolicy nadkłykcia bocznego łokcia
• Czasem trudność w prostowaniu nadgarstka i palców.

Nowoczesne Podejście do Rehabilitacji

Dawniej zalecano odpoczynek, lód i leki przeciwzapalne, jednak dzisiaj terapia tendinopatii łokcia obejmuje stopniowe obciążanie mięśni, ścięgien i więzadeł oraz edukację pacjenta. Kluczowym celem rehabilitacji jest odbudowa zdolności ścięgna i mięśnia do radzenia sobie z obciążeniem mechanicznym. Odpowiednio zaplanowane ćwiczenia pozwalają ścięgnom odzyskać wytrzymałość i elastyczność, co zmniejsza ryzyko kolejnych urazów.

Program Obciążeniowy

Plan rehabilitacji obejmuje ćwiczenia dostosowane do stadium tendinopatii i poziomu aktywności pacjenta. Stopniowo zwiększane obciążenie pozwala mięśniom i ścięgnom na adaptację i odbudowę strukturalną bez ryzyka przeciążenia. Oprócz samego treningu istotne jest również dbanie o technikę ruchu, w tym prawidłowy chwyt oraz regularne rozciąganie przedramienia.

Edukacja Pacjenta i Profilaktyka

Edukacja pacjenta jest niezbędna do zrozumienia, że całkowity odpoczynek często nie jest konieczny. Współczesne zalecenia zakładają, że pacjent może kontynuować umiarkowaną aktywność fizyczną w granicach tolerancji bólu, jednocześnie realizując plan rehabilitacyjny. Kluczowe jest także dbanie o profilaktykę, czyli unikanie przeciążeń poprzez ergonomiczne dostosowanie pracy i ćwiczeń oraz stosowanie odpowiednich technik w sporcie i w codziennych czynnościach.